Stanowią one dużą alternatywę w stosunku do klasycznych jednofazowych stali austenitycznych i ferrytycznych. Stale duplex charakteryzują się przede wszystkim dużą odpornością na korozję ogólną, korozję międzykrystaliczną, korozję naprężeniową oraz korozję wżerową.
OFERUJEMY
-
Rury z/sz , b/sz,
-
Tuleje,
-
blachy,
-
wypałki,
-
pręty,
-
Armatura
DOSTĘPNE GATUNKI
STAL DUPLEX
Stal nierdzewna typu duplex wzięła swoją nazwę od dwufazowej mikrostruktury, która składa się z około 50% austenitu i 50% ferrytu, co daje jej wiele zalet obu rodzajów stali nierdzewnej. W zależności od gatunku skład chemiczny stali duplex może różnić się, ale zazwyczaj zawiera on węgiel, mangan, krzem, chrom, nikiel, fosfor i siarkę. Pomysł na stop stali nierdzewnej typu duplex powstał już w latach dwudziestych XX wieku, ale produkcja pierwszych stopów rozpoczęła się dopiero w latach trzydziestych. Pierwsze wersje stali duplex były stosowane głównie do produkcji odlewów i miały stosunkowo dużą zawartość węgla. Jednak w latach sześćdziesiątych XX wieku odwęglanie pozwoliło na produkcję stali niskowęglowych o wysokiej zawartości chromu i niklu. Umożliwiło to powstanie nowej generacji stopów duplex o lepszych parametrach i mniejszej liczbie defektów.
WYTRZYMAŁOŚĆ
Ponadto stale tego typu w porównaniu z klasycznymi stalami austenitycznymi wykazują dużo wyższą wytrzymałość na rozciąganie. Zasadniczą wadą stali typu duplex jest ich skłonność do wydzielania kruchych faz w podwyższonych temperaturach. Wydzielenia tych faz wpływają na pogorszenie odporności na korozję oraz obniżenie własności plastycznych.
Wytrzymałość na rozciąganie w stalach duplex jest zazwyczaj oko dwa razy wyższa od granicy plastyczności, natomiast w przypadku stali austenitycznych relacja ta wynosi zaledwie ok. 0,35. Porównanie to świadczy na korzyść stali duplex, gdyż dla konstruktorów podstawową wielkością projektową jest granica plastyczności. W przypadku pracy w podwyższonych temperaturach należy liczyć się ze spadkiem granicy plastyczności, wskutek osłabienia umacniającego wpływu azotu. Dzieje się tak gdyż atomy azotu rozpuszczone w austenicie stają się bardziej ruchliwe, a więc w mniejszym stopniu mogą blokować ruch dyslokacji.
CIĄGLIWOŚĆ STALI
Stale duplex wykazują dobrą ciągliwość w stanie przesyconym, jak również po spawaniu. Wydłużenie omawianych stali mierzone w próbie rozciągania jest niższe w porównaniu ze stalami austenitycznymi i wynosi 25 ÷ 30 %. Udarność w temperaturze pokojowej jest na poziomie stali austenitycznych, jednak z obniżeniem temperatury maleje szybciej. Temperatura przejścia w stan kruchy dla stali duplex wynosi ok -50 oC. Wynika z tego że zakres temperatur pracy stali duplex mieści się w granicach od -50 oC do +300 oC.
TWARDOŚĆ
Twardość stali duplex jest wyższa od stali austenitycznych i jest to bezpośrednio związane z większą wytrzymałością struktury dwufazowej. Wyższa twardość sprawia, że stale duplex wykazują dobrą odporność na zużycie ścierne i erozję. Z właściwości fizycznych stali duplex można również wyróżnić małą wartość współczynnika rozszerzalności liniowej, dużo niższą od stali austenitycznych, a zbliżoną do współczynnika dla stali węglowych, co ma duże znaczenie wówczas, gdy zachodzi potrzeba łączenia w konstrukcji stali różnych gatunków.